در اوایل این هفته، PBOC یک اعلامیه “غافلگیرکننده” مبنی بر کاهش نسبت ذخیره الزامی (RRR) برای بانک ها منتشر کرد. “سورپرایز” در نقل قول است زیرا اگرچه از قبل اعلام نشده بود، اما وضعیت اقتصادی به گونه ای بود که بسیاری از تحلیلگران حدس می زدند که این فقط یک زمان است. وضعیت اقتصادی چین به گونه ای پیش می رود که چنین حرکتی ضروری بود.
یوان در حال حرکت بالاتر است و به رسیدن به 7.0 نزدیک می شود که از اواسط سال 2020 مشاهده نشده است. می توان انتظار داشت که اقدام PBOC باعث تضعیف ارز شود و به طور بالقوه نرخ ارز را به بالاتر از این سطح کلیدی برساند. این پیامدهای بالقوه ای برای تعداد کمی از ارزهای دیگر در منطقه دارد.
چرا مهم است
RRR ابزار اصلی سیاست PBOC است. در اصل، میزان پولی که بانک‌ها می‌توانند با تغییر سطح ارزی که باید در ذخیره نگه دارند، وام بگیرند، تنظیم می‌کند. از آنجایی که بانک ها با بدهی پول ایجاد می کنند، این تأثیر چند برابری بر مقدار پول در گردش دارد. کاهش نرخ به معنای فشار تورمی بیشتر است. و این افزایش مستلزم تشدید بیشتر سیاست پولی است.
به همین دلیل است که در مورد داده های فردا احتیاط وجود دارد. انتظار می رود تورم در چین در ماه جولای به 2.8 درصد به صورت سالانه برسد در مقایسه با 2.7 درصد قبلی. اما این به دلیل کاهش نرخ ماهانه به 0.2٪ از 0.5٪ قبلی است. در همین حال، انتظار می رود قیمت تولید کننده به 3.1 درصد کاهش یابد از 4.2 درصد قبل.
اثرات گسترده تر
اقتصاد چین به دلیل قرنطینه مداوم تحت فشار است. همین امروز صبح، دومین شهر بزرگ چنگدو اعلام کرد که با افزایش تعداد موارد کووید، قرنطینه را تمدید خواهد کرد. با افزایش تورم و مواجهه اقتصاد با چالش‌ها، PBOC باید تصمیم بگیرد که حمایت از اقتصاد را در اولویت قرار دهد یا تورم را پنهان نگه دارد.
آخرین حرکات PBOC حاکی از مورد اول است. ماه گذشته آنها نرخ وام های کلیدی را کاهش دادند (دیگر ابزار اصلی سیاست)، و هفته گذشته روزنامه اقتصادی چاینا خواهان کاهش دیگری شد. این امر دریافت اعتبار را برای وام گیرندگان آسان تر می کند و به طور بالقوه از اقتصاد حمایت می کند. بلکه افزایش پایه پولی.
این برای ارزهای کالایی به چه معناست
با کاهش نرخ بهره و افزایش تورم، یوان به طور طبیعی ضعیف می شود. این می تواند به بهبود وضعیت صادرات کمک کند، با فرض اینکه کارخانه ها بتوانند در پرتو قرنطینه تولید کنند. اما همچنین به دلیل هزینه های بالاتر، واردات مواد خام را برای شرکت های چینی دشوارتر می کند.
بخشی از این مشکل را می توان با خرید یوان، مانند انرژی از روسیه، همانطور که اخیراً توافق شد، کاهش داد. اما می تواند به این معنی باشد که تقاضای کمتری برای صادرات از استرالیا و نیوزلند وجود خواهد داشت. از سوی دیگر، افزایش مخارج سرمایه ممکن است به صادرات ماشین آلات ژاپن کمک کند.